Sunday, February 20, 2011

Talambuhay ni Meldwin Aaron P. Malabanan



"Nang akoy pinanganak"
Ang  kwento ng buhay ko ay matuturing kong simple at napakasaya. Naisip ko na swerte ako dahil binigyan ako ng maayos na pangangatawan at isang masasayang pamilya na kaloob ng Diyos. Tara Pag-usapan natin ang storya ng buhay ko.
Nagsimula ito sa pagiibigan ng aking mga magulang. Ang aking ama na si Marlon Sahagun Malabanan na galling sa isang maayos at masayang pamilya. Ang aking ina naman na si Annelyn Polintan Malabanan ay galling sa isang may kayang pamilya ng mga Gapaz. Maaga sila nagpakasal pero kahit ganon ang kalagayan ang aking magulang ay nagpatuloy silang nag-aaral at nakatapos ng lolehiyo. Sa panahong na nag-aaral pa sila ay isinilang ang aking panganay na kapatid na si Mark Anthony at sinundan naman ng aking ate na si Mary Anne. Kaming apat na magkakapatid ay puro M ang first name at A ang second name mula sa aking dady at mama.

"Nang ako'y isang taong gulang"
Nang ako ay ipinanganak noong Hunyo 22, 1995 sa Medical. Umuwi agad ang aking dady galing Saudi. Binigyan nila ako ng pangalan na Meldwin Aaron. Sa partido ng aking mama ay dalawa sa pinsan niya ang nag silang isinilang ay hindi na umalis ng bansa ang aking dady. Ako ay limaki sa alaga ng aking ina at ama. Dahil sa ako noon ang bunso ay lagi akong isinasama ng aking dady. Kahit saan ko magustuhan pumunta ay pinapasyal ako. Sabi ng aking mama ako an gang pinakaswerte sa aming magkakapatid dahil lahat ng gusto ko ay nabibili ko. Aaminin ko nung ako ay batana ako ay spoiled, dahil king ano talaga magustuhan ko ay aking binibili. Sa panahong iyon ang mama ko aman ang nagtrabaho sa Max’s Restaurant. Dahil duon gumanda ang buhay naming
"Nang ako'y abay sa kassal"
Noon ako ay apat na taong gulang madalas kaming umalis magdady pagkatapos naming ihatid ang aking mama. Pumupunta lagi kame sa SM Megamall at bumibili ng laruan tapos kakain. Minsan pa niya ay  nagalit ang aking mama dahil pumunta kami ng aking dadi sa tagaytay nang kami lang dalawa ng aking dadi. Kapag ako ay umuuwi ay hindi ko nalilimutan ang aking mga kapatid na dalhan ng mga pasalubong. Ang pinakamasayang bonding naming ay nang namasyal kami sa tagaytay na napakakapal ng hamog! At kinabukasan ay pumunta kaming Enchanted Kingdom at sumakay kami sa mga rides kapag naalis naman ang aking dady ay sa mga lola ko ako hinahabilin.Nakakalaro ko ang mga pinsan ko na minsan nga ay ayoko umuwi dahil sa masaya silang kasama. Pero kahit madami akong mga laruan ay mas gusto ko pa ring makapaglaro sa bata na kagaya ko.
"Nang kame ay na sa Enchanted Kingdom
Kami ay nakatira sa isang bakanteng lote ng aking lolo. Maliit lamang ito halos pagpasok mo ay kusina at salas ang makikita mo. Ang kalahati nito ay aming kwarto na aming tinutulugan, di ko nga alam kung paano kami nagkakasyang lima doon,Nung ako ay limang taong gulang na ay pinaghanda ako ng isang Birth Day Party sa Jollibee. Sa panahong iyon ako ay nag-aaral sa Liceo De San Pablo ng kinder. Sa Parting yon ay mga klasmeyt ko ang mga imbitado at hindi mawawala ang aking mga pinsan
Dumating ang araw na tumanggap kami ng mana mula sa aking lolo ng isang lupa sa Sta.Isabel. Nakaipon pa nun ang aking mga magulang at nagpatayo ng bahay. Noong ito ay matapos ay ditto kami nanirahan.Dito mas nagging maalwan ang paninirahan naming. Ditto din dumating ang amga probliema pero nagawa naming malampsan
Ako ay pumasok ng grade 1 sa Central School. Sa panahong iyon nag-resign na si mama sa Max’s dahil siya ay buntis. Kaya mas pinili kong pumasok sa isang public school. Mula noon ay nagging simple na ang ameng buhay. Matapos akong mag grade 1 at pumasok sa Adventist school. Mula Kinder mula Grade 2 ay puro line of 7. mula nung grade 3.

 Sa katotohanan, naisip ko na lumaki na ako at kailangan kung mag-aral na ayos. Siguro naingit ako sa mga grades ng classmate ko kaya ko naisip iyon. Praa ngang nag matured ang isipan ko nun dahil nakapag isip-isip ako. Mula noon nag-aaral akong mabuti at kahit papaano ay nagkakaroon ng line of 8. Sa pag-aaral ko sa school iyon ay natuto akong mag-aaral ng mabuti at nalaman ko ang kwento ng ating pinagmulan. Napalapit ako sa Diyos dahil isa tong adverntist scholl. Minsan na isip kong mag adventist dahil naimpluwensyahan nila ako pero tutol ang aking mga magula
"ME and my DAD
Ang pinakamalapit na nangyare sa buhay ko ay noong naaksidente kame. Dumalo kame ng kasalan sa aking kamag-anak, kasama ko noon ang magulang ko at nakababata kong kapatid. Kinaumgahan pa lamang ay kinakabahan na ako at may masama akong kutob pero binaliwala ko iyon. Nung tapos na ang kasalan ay umuwi na kame gamit ang pinahiram na kotse ng aking lolo. Noon malapit na kame sakame sa amin ay mnay isang pamapaseherong jeep ang nagovertake. Imbis na bumangga kame sa jeep ay iniwas na bumanggan kame sa isang pader. Buti na lan ay niyakap ang aking dady ang aking mama  ko at kapatid ko, kung  hindi ay tumalsik sila palabas. Ako naman ay nakapwesto sa likod buti na lang ay may upuan sa harapan ko at dun ako napahampas. Nakita ko ang aking  dady na duguan at ang mata nita ang napuruhan. Hindi ko alam ang aking gagawin noong panahong iyon. Wala man lang tumulong sa amion sa dami nan usisero. Buti na lamang ay pauwi ang ninong ko at tinulungan kame. Hindi pala niya alam na kame ang naaksidente kaya ang gulat na lamang niya. Noong sinugod kame sa ospital ay inuna namen ang ameng dady dahil siya ang napuruhan. Ang aking dady ay kailangan dalhin sa PGH at dun gagamutin ang lumubog nakanang mata ng aking dady. Sa awa ng Diyos ay paga lan ng pisge ang inabot ko.
Nang matapos angn nangyareng iyon ay patuloy pa din ang aking pag-aaral. Noong ako’y na sa  grade 6 na ay naging masaya ako dahil dumadami ang aking mga naging kaibigan . Liakas  saken ang pagiging palakaibigan at nung nagtapos na ako ng elementarya ay nagkaroon kame ng isang swimming. Lahat kame ay sinulit ang huling araw ng aming pagsasama. Kain dito,langoy duon,tawanan dito, at nang matapos ang  kasiyahan ay nagpaalam na umiiyak ang iba kong classmate.
Matapos ang ilang buwan na bakasyon ay tumuntongna ako sa highschool. Pumasok ako sa Dizon High dahil nandon ang aking ninagn Lara upang tulungan ako sa pag-eenroll at naging 1-C ako. Sa panahong iyon ay nagkatrabaho na ang aking mama sa Bigg’s Diner. Noong unagn araw ko sa high school  ay may nakilala agad ako at dumaan ang araw ay halos lahat na ang magkakakilala. Marame kaming naging masasayang araw lalo na pag ang teacher namen ay si Mrs. Donna Bautista. Sa panahong iyon ay masipag akong nag-aaral kaya pagdating ko sa sekondarya ay tumaas ang section ko at naging 2-B. Nanibago na naman ako dahil mga bago na naman ang aking mga classmate. Sa taong iyon ay natutunan kong mag “cutting” na hindi ko magawa dati. Tanda ko noon kapag may program o activity sa school at may pasok ng hapon, ang ginagawa ng 2-B ay nilolock ang room at lahat ay umuuwi hehehe! Ang lahat ng mga classmate ko ay lagi nagkakaisa sa mga gawain at laging sama-sama sa hirap at ginhawa. Ang 2-B ang masasabi kong pinakamasayang section at taon para sa akin.
Nang dumating ako ng 3rd year ay 3-B ang section ko pa din kaya madali na lamang ang makasalamuha. Sa taong ito naging tamad ako. Minsan ay nakopya na lamang ako ng assignment at kung minsan pa ay sa test at quiz. Pero hindi ko inaasa sa mga katabi ko, nag-aaral pa din naman ako at nkikinig. Sa panahong din iyon ay may nakilala akong isang tao na itinama ang aking mali. Importante para sa akin ang taong ito at hanggang ngayon ay masaya kame. Narasan ko ang 1st time na J.S PROM. Naging masaya ang gabinf iyon kahit hindi pinalad na manalo sa escort.
Ngayong 4th year high school ay nagsisikap ako mapataas ang marka para sa aking kolehiyo. Sinisigurado ko na makakagraduate ako ng high school. Ngayon last year ko sa high school ay nilalasap kp ang bawat araw na kasama ko ang mga kaibigan at classmate ko dahil alam kong magkakahiwalay  na kame . Ang pagtutulungan sa bawat myembro ng 4-B ay lalo pang nagpatatag ng samahan. Hindi namen malilimutan ang high school life. Nagpapasalamat kame sa aming adviser na si Mr. Marcial Villanueva na lagingnagpapasaya ka da klase at tumutulong sa amen. Masasabi kong napakaswerte namen sa kanya dahil lagi syang tumutulong.
"My one and Only"
Sa pagtatapos ng aking talambuhay ay hindi ibig sabihin ay dito na natatapos ang aking kwento. Dahil patuloy akong mag-aaral upang makamit ang aking mga pangarap at magkaroon ng magandang kinabukasan kahit sa panhong ito ay napakahirap. Kasama ng aking paglaki ay paglawak ng aking kaisipan at pagunawa.
Abangan mo ang susunod kong kwento! See you! Take care! God bless!


TO BE CONTINUED



                                                                    "Other pictures"
                                                                 "Bonding of Family"












Talambuhay ni Nicole Garcia Silvestre

fourth year high school na ako dito:)
Ang aking buhay ay nagsimula sa pag-iibigan ng aking magulang na si Ana Marie Silvestre at Domingo Silvestre. Ako ay bunso sa aming magkakapatid. Tatlo kaming babae. Panganay si Ate Nadine na graduate na ng Nursing at si Ate Nikka na nakatapos na ng highschool pero hindi pa rin nagka-college. Ang tatay ko ay isang tricycle driver at ang nanay ko ay isang may bahay lamang at pag-aaruga, kapos man minsan pero nakakaraos din.
                                                                  
            Ako nga pala si Nicole Silvestre. Wala akong palayaw pero karamihan pinapaiksi pa nila ang pangalan ko, “Nic2”. Sabi sakin ng nanay ko, uso daw nun ang “Nicole” kaya yun ang pinangalan sakin. Tyaka ito daw ang gusto ng lola ko. Setyembre 7, 1995 ako ipinanganak. Sa lugar ng Macabebe, Pampanga. Dito ko ipinanganak dahil taga ditto naman talaga ang magulang ko. Sa ngayon, ako ay labing-limang taong gulang na. Nakatira sa Brgy. Sta. Isabel, San Pablo City.

            Limang taong gulang pa lamang ako ng ako’y pumasok sa kinder. Wala pa akong hilig sa pag-aaral kaya panay laro lang ang alam ko. Naaalala ko nga nun, madalas akong kumuha ng mga junkfoods at softdrinks sa tindahan naming. Makikita na lamang ako ng aking ina na nagtatago sa likod ng pintuan at umiinom ng coke. Hindo ko din pinalampas nun ang kumuha ng madaming barya at baunin sa iskul.

            Nasa ika-limang baiting ako ng ipinanlaban ako n gaming school sa declamation. Sampung school ang naglaban-laban at nakamit ko ang 3rd place. Masaya na rin ako dun dahil first time ko sumali sa ganung contest at nagkaroon pa ako ng place. Sinundan naman ito ng nasa ika-anim na baiting na ako, oration. Sadya atang ang nangunguna ay para sa una lang, at ang pangatlo ay para sa pangatlo. Nakamit ko ulit ditto ang pangatlong pwesto. Thankful na din ako dun dahil ako lang ang nakakuha n g place sa aming school nun. Tuwa din ako nung dumating na ang graduation, at least nagkaroon ako ng special award.

            Pag-usapan natin ang tungkol sa buhay estudyante. Ang pagiging highschool student, maiisip ko pa lang ang Algebra Exam, Science Lab and activity at ang essay para sa English na mangyayari lamang sa loob ng isang araw. Parang gusto ko na lang magpatapon sa isang disyeryto na mayroon lamang dala na compass at konting tubig. Ganun ata kahirap ang pagsabaysabayin lahat yun.

kuha ito nung 18th bday ng friend ko...
            First year ako ng malaman ko kung paano gawin ang pagka-“cutting”. Ang hindi pagpasok sa mga subjecyt na akala ng iba ay walang halaga. Dun ko din nalaman ang salitang “friendster”. Halos araw-araw ata nasa computer shop ako kasama ang mga kaklase ko. Naalala ko tuloy yung okay lang na maglugaw ako sa tanghalian basta makapagcomputer lamang. Dito ko din nakilala si John Louise, ang first boyfriend ko.

            Second Year! Andami nangyari sa pangalawang taon ko sa highschool. Nagkaroon na ako ng barkada. Si Diane na lagi akong kasama at parang kapatid ko na talaga! Konti lang ang distansya ng bahay nila samin kaya pag may project, kami lagi magkasama. Madali kami nagkasundo dahil elementary pa lang ay close na kami. Si tricia na lagi kong katabi sa upuan, sa kanya ko natutunan kung pano magtext ng patago.
my friends!!!x)
Masarap syang maging kaibigan. Si Aira naman ang pinakasalaw sa lahat. Akala mo lalake kumilos pero anlaki ng conserned sa amin at ang huli ay si shaira di ko akalain na magiging close friend ko sya kasi galing sa ibang section sya. Panalo sa biritan. Pero syempre, hindi parin mawawala ang bonding naming. Masaya talaga ang second year. Madaming activity at lagging may makukuhang place ang aming section. Dito na papasok ang lovelife ko. Si John Louise, nanligaw sya sakin nung first year pero dinededma ko kasi nga ala naman akong feelings sa kanya. Hanggang sa nagka-crush na nga ako sa kanya. Pero bakit ganun? Kung kalian naman may nararamdaman na ako sa kanya, dun ko nalaman na paalis nap ala sya papuntang Manila. Masakit yun para s akin. Pero bago sya umalis, nagtapat ulit sya sakin at yun nagging kami na nga. Madami nanghinayang na kung kaulan nagging kami dun naman sya paalis. Pero walang magagawa e. Natagal ang 3 buwan, hindi ko kinaya ang long distance relationship, kaya ayun, nakipaghiwalay na ako. Malungkot pero ok na din.

            Sa Pangatlong taon nagkawatak-watak an gaming barkada. Yung iba nagkaroon na ng ibang kaibihan at ung iba pa napunta sa ibang section. Kami ni Tricia na lang ang natitira at dumagdag si loren. Dito din nagsimula ang buhay ko sa simbahan. Sumali ako sa isang organisasyon o Youth Choir. Madami akong natutunan. Madami rin akong naging kaibigan. Sa ngayon, dalawang taon na akong nagseserve kay God. Sa totoo lang, mas gusto ko ang mga kaibigan ko sa choir kaysa sa mg akaklase ko. Bakit? Dahil sa kanila, naiintindihan nila ang lahat, may malawak na pang-unawa at iba pang magagandang ugali. Hindi ko naman sinasabi na masama ang mga kaklase ko, pero syempre mahirap magsama ang mga iba’t-ibang ugali.
yahooo,,my youth ministry family!! love them all:)

            Nagkaroon kami ng tawagan nina Loren. SI tricia “Chumthie”, si Loren naman “Chumnlhie” at ako “Chumnhie”. Naging masaya naman ang bonding naming, ang pagkakaibigan. Kay Tricia ko nasasabi ang lovelife ko, syempre matagal ko na syang kaibigan at alam kong mapagkakatiwalaan sya.

            Sa ngayon, fourth year na ako. Ang huling taon sa highschool. Nawala na ang “chumz” pero hindi pa rin mawawala ang mga pinagsamahan naming. Dito ko nakilala ang mga bago kong tropa! Si Juday Ann, na nagging top 1 sa klase naimn. Si Nicole, ang katokayo ko. “Nicole Squared” ang tawagan naming kasi kung sa math may square root. At si Mary Ann, matagal ko na siyang kilala at kaibigan. Masaya naman an gaming pagkakaibigan, minsan nga lang hindi mawawala ang tampuhan.

go 4blazers! yupeee..we are the champion!:))
            Masaya nag fourth year para sa akin, madaming activity at nagiging ka-close ang bawat isa. Syempre as a Senior, nagiging pasay din sa mga nakakabata. Hindi pa rin nawawala ang kakulitan. Hindi din mawawala ang pagkokopyahan, dahil yun naman talaga ang Gawain ng estudyante. Pero maganda na din ang nag-aaral ng mabuti. Nakakatuwa din ang C.A.T., medyo mahirap pero masaya. Minsan nga lang di maiiwasan ang mababad sa initan at sobrang mamawis. Pero bilang graduating, gagawin ko ang lahat para makatapos. Sisikapin ko na magkaroon ng magandang kinabukasan.

Ang simpleng buhay ni Barry Lyndon Racelis Dorado


Ako nung graduation ko nung Daycare.

Ang kwento ng aking buhay ay maituturing kong masaya na malungkot. Malungkot dahil minsan ay nagkakaroon kami ng konting pagtatalo sa pamilya. Masaya dahil kumpleto pa rin kami sa pamilya at wala sa aming napapahamak. Masasabi ko ring  masuwerte ako dahil binigyan ako ng Diyos ng malakas at malusog na pangangatawan.

Bago ang lahat nais ko munang magpakilala. Ako ng pala si Barry Lyndon Racelis Dorado. Ipinanganak ako noong ika-dalawampu,t walo ng Nobyembre taong 1994 sa 345 Brgy. Sto. Angel San Pablo City.

Ang aking talambuhay ay nagsimula sa pag-iibigan ng aking mga magulang na sina Luisito at Lucila. Ang aking mga magulng ay kapwa taga-Lucban sa Quezon Province. Sila ay nagpakasal noong ika-siyam ng Nobyembre taong 1975. ang kanilang pagmamahalan ay nagbunga ng labing-tatlong anak. Sila ay sina Lisette, Leonardo, Lawrence, Lemuel, Lorraine, Lyncelle, Luisito Jr., Lalaine, Lady Loradel, ako, Lana Czarina, Lara Marion, at Louren James. Kahit kami ay labing-tatlong mag kakapatid karamihan sa amin ay tapos na ng pag-aaral. May apt na nakapag-tapos ng accountancy, isa ang business administration at isa ring information technology.
  
Ako at ang pinsan ko nung lumaban kami ng  sayaw nung Grade 2 kami.
Ako ay pumosok mg elementarya sa paaralan ng elementarya ng Brgy. Sto. Angel. Ang pag-aaral ko sa elementarya ay napakasaya kasi dun ako unang natutong makibagay sa ibang tao. Nung ako ay nag grade 6 ito ang pinakamasaya kasi dun kami nagkaron ng mga kaibigan ko ng bounding upang makilala pa naming ang bawat isa.

Ako ay nag sekundarya sa paaralang Col.. Lauro D. Dizon Memorial National Highschool. Sabi nila ang highschool life daw ang pinakamasaya at masasabi kong ito ay totoo dahil ditto ako nakakilala ng iba pang tao at nakapunta a iba’t-ibang lugar. Nung ako’y first year di ko alam ang gagawin ko kasi ibang tao at pag-uugali ang makikita ko pero pagkaraan ng ilang linggo ay nakasundo ko rin naman ang mga bago kong kakaklase. Ang pinakamataray kong naging titser noon ay si Sir Lacsam. Kaya ko nasabi yun gawa kasi ng facial expression niya pati yun kasi ang sabi ng iba pero nung tumagal mabait pala siya. Tandang-tanda ko nung pinagalitan ako niya kasi biglang baba ang grade ko sa kanya mula 88 ay nagging 81 n lamang.

Nung ako ay nag second year di ko ulet alam ang gagawin ko kasi napalipat ako ng section. Sa nilipatan kong section ay ilang lingo pa ang lumipas bago ko sila nakasundo. Sa section ding ito ako nagkaroon ng barkada na hanggang ngoyon ay magkakabarkda pa rin kami.

Nung ako ay third year napalipat ulet ako ng section pero Hindi na ako nahirapang machismo sa kanila kasi halos lahat sa kanila ay kakilala ko n talaga. Sabi nila third year daw ang pinakamahirap na year level sa highschool. Pero para sa akin di kko na napansin yun kasi nagkaron kami ng maraming activities. Third year din ako nag volunteer sa CAT o Citizenship Advancement Training kung saan nakakilala ako ng bagong mga kaibigan at nakasama ko din yung dati ko nang mga kaklase. Nung una ayoko talagang mag volunteer kasi wala yun sa isip ko pero nang tumagal ay nagustuhan ko na rin kahit mahirap masaya naman dahil magkakasama naming yun ginagawa. Sa third year na science camp ang pinakamasaya kasi nagkaron ng maraming activities na nagbigay samin ng pagkakataon na makilala ang ibang year level. Dito rin naganap ang una naming JS Promade.pagdating ng summer ay ginanap ang aming summer training sa CAT. Ditto sa amin itinuro ang lahat ng bagay tungkol s CAT. Ito ay ginanap sa loob ng dalawampung araw. Isang beses sa isang linggo dun kami matutulog sa skul. Ditto marami sa aming itinurong drills at lectures. At yung huling linggo namin ay puro na lang pag aayos at pag lilinis. Yung huling araw ng aming training ay ang aming graduation at yun din ang unang araw na naging officer na kami. Pagkatapos ng graduation ay binigyan kami ni Sir para makapagusap.

Ako at ang mga classmate ko nung fourth yaer
Ang fourth year naming ang pinakamasaya sa lahat kasi mas marami kaming naging activities. Nagkaron kami ng mini-olympics na pinakamasaya kasi kahit hindi kami handang lumaban ay kami pa rin ang nanalo sa cheerdancing competition. Nag champion din kami sa basketball. Akala pa naming di kami makakasali kasi nag kulang kami ng psng props. Bago nga pala mangyari ang aming mini-olympics ay ang huli muna naming fieldtrip sa Dizon High. Ang una naming pinuntahan ay ang Bio-research. Nakakainis lang nung andun na kami ay sobrang bilis maglakad nung tour guide na napatapat sa amin. Ang sunod naman naming pinuntahan ay ang light and sounds museum sa Intramuros.ang galling ng pagkakagawa ng mga pictures at sound effects. Pagkatapos nun ay dumeretso kami sa Fort Santiago kung san ikinulong si Rizal. Sumakay din kami ng kalesa, pagkatapos ay nilibot na naming ang Fort Santiago. Nakita namin ang mga ginamit ni Rizal sa pag sulat ng nobela. Ang huli naming pinuntahan ay ang SM Mall of Asia. Ang una naming pinuntahan ay ang netopia kasi gusto ng mga kasama ko na mag computer.

Ang pinakamasaya sa lahat ay ang christmas party namin sa CAT . Marami kaming ginawang activities tulad ng bebot, volleyball, obstacles. Ang pinakamasaya ay ang obstacles kasi gumulong kami sa oval na binasa ng tubig para maging maputik. Pagkatapos nun ay apple eating. Kinabukasan ay pumunta naman kami kina sir. Dun kami nag christmas party na puro officers lng ang kasama.

Ang sunod naming activity sa skul ay ang seminar ng lahat ng fourth year tungkol sa Disaster Management na ginanap sa grandsand sa skul. Itinurosa seminar kung anu-ano ang mga dapat at di dapat gawin kung may nangyayaring sakuna. At ang huli ay ang huli naming JSna may theme na Hawaiian. Ito ang pinakamasaya sa lahat at pinakamalungkot. Malungkot kasi magkakahiwalay na kaming magkakaklase.

At ditto na nagtatapos ang kwoemto ng aking buhay.

Saturday, February 19, 2011

"Ang Kwento ng Buhay ko" - LYSLIE ANN BUSQUE CAGITLA-

                           " Ako Bilang Ako "

Ako nung Baby pa

Ako si Lyslie Ann Busque Cagitla ay panganay na anak nina Arlene Busque at Celestino Cagitla. Ipinanganak ako noong Pebrero 23, 1995 sa Barangay San Ignacio San Pablo City .Ang aking nag iisang kapatid ay si Charles Clark Dominic Busque Cagitla.

" mama at papa "

Ang aking ina  na si Arlene Busque ay nakatira sa Butuan City, Mindanao. Siya ay tatlumpu’t pitong taong gulang na. Siya ay pumasok sa kanilang bayan sa paaralan ng NORMISIST  ,pumasok sya ng kolehiyo at kumuha ng kursong pagtuturo o guro ngunit hindi niya ito natapus dahil sa pag- iibigan nila ng aking ama na si Celestino Cagitla na nakatira sa kasalukuyang tinitirahan namin dito sa  Laguna bayan ng San Pablo City  Barangay San Ignacio. Siya ay apat na pu’t anim na taong gulang na.Siya ay isang Welder.



"ako at papa"



"ako at si mama"

Kahit date nung ako'y Bata pa, kahit na madalas ako pinapalo ng mama at papa ko masaya ako dahil pinararamdam nila sa akin kung gaano nila ako kamahal. Ang papa ko minsan lang yan magalit pero pag nagalit naku! tago na agad ako .hehehe ang kulit ko naman kasi e! pero syempre mahal ko naman yon kahit ganun, kasi pag ako ay napapagalitan ni mama eh lagi ako pingtatanggol.Pati pag may pinupuntahan ako e, lagi ako sinusundo sa bayan pag gabi kahit na malabo na yung kanyang mga mata.



 Si mama naman naku eh sobrang bait nito! wla na akong hahanapin pa kasi barkada na, nanay pa, at best friend pa!. Sa lahat ng problema ko sya lagi ang una kong sinasabihan kasi sya ang nakakaintindi sa aken. Kaya naman sobra ko syang mahal di ko nga lang maparamdam nahihiya ako e,  hindi naman ako sweet katulad ng kapitd ko.Ngunit pag ito naman ang nagalit ay sobrang sakit mag salita pero ayus lang yun mahal ko naman sya.

" Kapatid ko "


Ito naman ang kapatid ko na si Charles Clark Dominic Cagitla a.k.a NIKO ay naku! halos walang araw kami nito na hindi nag-away. Ang tamad naman kasi e, kaya naman lagi kami napapagalitan.


                Ang aking  “hobbies”  naman ay ang maglaro ng badminton .Nung ako’y elementery lumaban ako sa District meet  at nakuha ko ang 2nd place at nakapasok ako sa Division meet at sa pagkakataong yun dun ako natalo, at ang isa pa din sa mga hilig ko ay ang pagtetext dahil pag naboboring ako ,pag wala ako kasama at lalo na pag wala ako ginagawa eh ang cellphone ko lagi ang aking hawak subalit dahil na din sa cellphone kaya ako ay laging napapagalitan ng aking mga magulang  nagiging tamad na daw ako dahil sa pagtetext nalang nauubos ang aking oras  at may oras naman na pag napapagalitan ako eh ang cellphone ko ang kinukuha kaya naman pag wala akong cellphone e sobrang boring ng life ko kaya yun nadala na ako , naging masipag muna ako tapus yun tsaka lang napabalik cellphone ko.

                "3 years old ako"



Ako’y tatlong taong gulang sa hindi inaasahang pangyayari  ako ay nagkaroon ng anim na tahi sa may bandang kanang noo ko sa kadahilanang nung ako’y pinaliliguan ni mama ay nabitawan ako dahil medyo takot ako noon sa tubig  ayoko ng pinaliliguan ako at sa sobrang likot ko na din  kaya dahil dun nauntog ang ulo ko sa isang malaking bato at dahil din don nagkaroon ako ng peklat sa kanang noo.


" Class Picture KINDER GARTEN "


"Kinder Graduation "


Sa paaralang Bernardina Aranza Deveza Memorial Elementary School ako nag-umpisa ng aking pag- aaral .
Nung ako’y limang taong gulang ako ay nag umpisang mag-aral bilang Kinder Garten, ang aking naging guro ay si Binibining Maridel Javier. Ako ay isa sa mga naging Achiever at Best in Writing. Nung ako’y bata pa nakakatawa mang isipin pero ang gusto ko ay maging isang guro ngunit habang nagbabago ang panahon, lumalawak na ang aking pag iisip ang balak ko na ngayon pagka graduate ng High School  ay Industrial Engineer .



                     "Elementary Graduation"





                        " mama and me "

Nung ako naman ay nasa Ika-anim na baitang ang guro ko ay si Ginang Julieta V. Fernandez. Sa loob ng isang taon naming pag sasama ng aking mga kamag-aral ay may isang pangyayari ako sa buhay ko na hindi ko malilimutan ay nung ako ay nagkatagos first time ko na nangyari sa tanang buhay, ko yun kaya naman sobrang hiya ko nun pero ayus lang naman yun ika nga “ Its part of Growing Up “. At nung nalalapit na ang aming graduation nakuha ko ang pinaka mataas na parangal sa larangan ng Girls Scout, ako ay isa sa pinalad na maging GIRLS SCOUT OF THE YEAR noong taong 2006-2007 at nakamit ko din ang Most Industrious ng aming klase.







" Colonel Lauro D. Dizon "



"Class Picture 1st year High School"

Noong ako’y tumuntong na ng  High School. Ako ay pumasok sa paaralan ng Colonel Lauro D. Dizon Memorial National High School .First year High School ako ang guro ko ay si Ginang Reinilda Baylon. At ang masayang alaala ko nung first year ako ay sa subject ni Ginoong Dennis Lacsam  ang Computer. Sa unang pagkakataong yun unang sampung estudyante ang pinapasok ni Sir sa computer room upang i-okyupa ang sampung computer dun at isa ako sa sampung estudyante  na nakapasok, subalit hindi pa talaga ako marunong humawak at gumamit ng computer  dahil sa pagtuturo ni sir ay unti-unti kong natutunan kung paano gamamit at humawak ng computer. Ang naging malapit na kaibigan sa aken ay si Eden Joy Caguite. Siya ang lagi kong kasama san man kami magpunta
Aku’y 2nd year high school  ang guro ko ay si  Ginang Sotalbo. Ang naging malapit naman sa aken ay si Angelyn De Ocampo at si Gretel Shaey Pedraja , dahil ang naging best friend ko nung first year na si Eden Joy Caguite ay napalipat sa ibang section.




" Class PictuRe namin nung 3rd year Kami "



 " PUSUT FOR EVER! "

 3rd year high school naman ang guro ko ay si Binibining Lee at Ginang Umali. Ang naging malapit na kaibigan ko naman ay sina Rissa Andrada, Sushmita Gapi, Charmaine Palomado at  Pauline joie Ramirez.  Sila ang naging mga sandalan ko kapag may problema ako pero ang higit na nkasundo ko ay si Pauline Joie Ramirez . Sya ang pinaka The Best na kaibigan na nakilala ko kase pareho kame ng ugali at mga gusto kaya naman mabilis agad kaming nagkasundo, na kahit minsan nag kakaaway kame dahil lang sa maliit na bagay eh pero  mabilis naman agad namin itong nasusulusyonan at  ng minsan dahil nga sa lagi kame tinotopak pag kame ay magkasama  napag isipan namin na makaroon ng tawagan sa isa’t-isa at yun ang ang  tawagan naming PUSUT  at madami sa amen ang nagtatanung kung saan namin nakuha nag tawagan naming yun pero hindi rin namen alam. Pero hindi na importante yun kase masaya naman kame.



" Cheer Dance 2011 4-BLAZERS" 



- maine - rissa - leslie - mhitah -
.mga best friends ko ngaung 4th year.


4th year naman ako ngayong kasalukuyan taong 2010-2011 ang guro ko naman ay si Ginoong Ariel Villanueva. Ang pinaka masayang parte ng High School life ko , dahil madaming nangyari sa buhay ko na masaya at maganda  dahil kahit sa mga kalokohan kame ay hinding hindi nag iiwanan  pati sama-sama kapag may gagawing hindi maganda,  at yun ang sobrang mamimis ko.Pati na rin ang mga naging bahagi na ng buhay High School ko , sina Maine, Rissa, Mhita.

Buwan ng setyembre, Araw na tinakda sa amin na kung saan ang lahat ng 4th year level ay maglalaban laban sa sayaw na CHEER DANCE  kaya naman ito ay talgang aming pianghandaan ng husto,  nagsikap kame at nag sipag sa pagpapraktis para maging maganda at maayos ang kalabasan ng aming sayaw. Dahil nga sa kagustuhan nga namin na manalo sa kompitisyon kung sinu-sino na lamang ang nagturo sa amin hanggang sa nagbayad na kame ng magtuturo sa amen pero may mga nagtuturo na aming nagustuhan ngunit ang nagtiyaga na magturo sa amin ay si Ate Melo kung tawagin siya ay dating graduate sa Dizon at isa sa mga miyembro ng tiklad sa aming paaralan .Kahit siya ay medyo may pagka mataray aus lang sa amin yun dahil alam naman namin na para rin sa ikagaganda ng aming sayaw yun minsan nga naroon na yung matagal kaming nakabilad sa araw na nakaluhod pa sa initan , sa kadahilanan na rin na minsan ay pasaway kame at pamali-mali.ngunit sa kabila ng lahat ng yun sulit ang lahat ng pagod at hirap namin dahil nung lumaban kami, kami ang nag champion sa lahat at dahil dun sobrang pasasalamat namin sa nagturo pati na rin sa aming mga sarili dahil sa kooperasyon ng lahat at ang hangarin namin na manalo.     

sangguniang kabataan logo

        

   Buwan ng Oktubre , isa sa mga araw nito ay ang election day kaya naman agad kaming nagpunta sa kapitolyo upang magparehistro para makaboto. Ang balak ko talaga ay tumakbo bilang SK Councilor ng aming Barangay at ang tatakbo dapat bilang SK Chairman ay ang pinsan ko subalit wala pa siya sa hustong edad na kailangan para don kaya’t nagpasya ang mga pinsan at kamag-anak ko na patakbuhin ako bilang SK Chairman tutal madami naman daw ako kakilala ,natuwa naman ako nun kaso mayroon pa rin akong pag-aalinlangan dahil alaam kong isa itong malaking responsibilidad pero nangako naman sila na tutulungan nila ako kaya napag-isipan ko na din na tumakbo kasi para makatulong din ako sa mga magulang ko .
Siyam na araw ang pangangampanya , kami ay naglibot sa buong San Ignacio kasama ang mga ibang kabataan at ang mga tatakbong Sk councilor na sina Carlo Almine, Zarah Malabanan, Harlene Castillo, Mary Joy Bulahan, Dollie Aranza, Jonathan Almare, Julie Bural at ang sumapi sa amin na si Rogelio Panuelos Jr.  sama-sama kaming nangampanya sa bawat bahay kahit na santing ang init ng araw.
Oktubre 25,2010, araw ng Eleksyon na ginanap sa Paaralan ng Branzza halos lahat ng boboto ay hindi magkamayaw kung sino ang kanilang iboboto at pati ako ay sobrang kinakabahan na din kahit hindi pa nag-uumpisa ang botohan. Alas-otso ng umaga nag-umpisa ang botohan at natapus ng alas-tres ng hapun  at dun sobrang kaba ko na talaga hanggang sa mag gabi na at natapus ang bilingan. Nung mga oras na yun aku’y nasa aming bahay at naghihintay ng resulta ng botohan at yun nga ng nasabi na ang nanalo sobrang dami ng nagtext sa akin at binate nila ako kaya naman agad akong nagpunta sa Iskul at nagpasalamat sa mga taong bumoto at naniwala sa akin, subalit may isang kapartido kami na hindi nakapasok at yun ay si dollie pero kahit ganon ang nangyari masay pa rin kame dahil nanalo kami.




-Arwin Namoca-


Tungkol naman sa buhay pag-ibig ko ang unang naging first boy friend ko ay si Arwin Namoca. Mabait sya at magalang kaya naman mabilis silang nagkasundo ng aking mga magulang at naging legal ang relasyon namin pero minsan lang kami magkita. Minsan nga ay sya ang pumupunta sa aming bahay at masaya naman ako dahil sinusunod nya ang aking mga magulang at nirerespeto.
               
   




                  " syempre ako na toh ! "
             LYSLIE ANN BUSQUE CAGITLA
 Sa labing anim na taon kong nabubuhay dito sa mundo , marami na akong naranasan na mga bagay na magaganda at masama pero lahat ng yun nakaya ko namang harapin. Natuto akong magmahal ,at ang kahalagahan ng mga mahal ko sa buhay dahil kung wala sila siguro nasa maling landas na ako ngayon . Kaya naman nagpapasalamat ako sa lahat ng mga taong nagmahal sa akin at mga taong nakapaligid sa akin.


 MARAMING SALAMAT SA MGA NAGBASA !  ((: